Svi smo mi jedan, nijedan, sto tisuca. Tako je slavni talijanski književnik Luigi Pirandello poimao ljudsku licnost navodeci upravo njezinu višestrukost u kombinaciji s relativnošcu ljudske zbilje. Ta višestrukost ljudske licnosti, odnosno lica i nalicja koja su prisutna u svakodnevnom životu jedan su od motiva predstave Tijane Vukic Stjelja "Isto lice", koja je premijerno izvedena u cetvrtak navecer u Istarskom narodnom kazalištu - Gradskom kazalištu Pula.
U režiji Ivana Lea Leme uz vrlo sugestivnu kostimografiju Mirjane Zagorec te primjerenu scenografiju Vesne Režic u predstavi se traga za vlastitim korijenima.
Glavna junakinja Tihana (tumaci je uvjerljiva Mia Krajcar) putuje trima dimenzijama postojanja - svojom realnošcu, alter egom kao i smrcu - te na taj nacin stvara svoju autobiografiju. Izmedu Tihane i autorice teksta postoji svojevrsna homodijegetska jednakost. To jest na neki nacin njezina autobiografija, iako naravno ne cjelovita i ne nužno uvijek realna. Upravo taj spoj autobiografskog i fikcijskog daje dodatnu dimenziju tekstu.
Predstava oslikava žensku liniju - protagonistkinje su žene cak cetiriju generacija - glavna junakinja Tihana, njezina Mama (vrlo korektna Vesna Tominac Matacic), Baka (iznenadujuce dobra Elis Lovric, koja se iz kantautorskih voda vratila u one glumacke) te Sestra (simpaticna Lana Gojak).
Svi se glumci, osim Mije Krajcar, pojavljuju u nekoliko uloga, a spomenimo tu i pulske snage: Rominu Vitasovic, Helenu Minic i Radu Radolovica. Uz njih glumi i Damjan Simic.
Posebna je važnost dana atemporalnoj dimenziji, što je narocito naglašeno putem videoisjecaka koji nas uvode u razlicite vremenske dimenzije i kontinente. Videomajstor je Dejan Flajšman. Dakle, nije to potraga samo za elementima i komponentama ljudske duše i njezinom višestrukošcu, nego i za prostornim i temporalnim dimenzijama, koje se brišu te ponovno pojavljuju.
Autor glazbe, s ponekad naglašenim epskim prizvukom, je Zvonimir Dusper, a aktere je za scenski pokret osposobila Andrea Gotovina. (V. BEGIC)